کم کم داریم پیر میشویم! آیا!!

 

 

زبان اینجا بسیار بسیار سخت است ...یک جور مینویسن یک جور تلفظ میکنن و هزار جور معنی میکنند...خودشون هم قبول دارند زبان سختیس پر از قواعد by heart هست ...یعنی وقتی میپرسی قواعد این چیه میگن قواعدی نداره باید با قلبت یاد بگیری....کلا که زیادی اهل دلند انگار....خلاصه که ما کلاسهای زبانمان را نرفتیم ولی در عوض با این اپلیکیشنها شروع کردیم زبان آموزی ....و خب امتحان تعیین سطح داشتیم و ما خود را برای مقطع اول آماده کرد ه بودیم و رفتیم و امتحان دادیم و مقطع دوم قبول شدیم ...و بسی خوشحال شدیم و به خودمان افتخار کردیم و اعتماد به نفسمان هم بالا رفت...چرا که همش به خودمان میگفتیم اینها عوارض سن است و فلان و اینها ولی بقول جناب خان دیدم هنو یه ایطو چیزایی تو خودمون داریم ....

بدن ما کلا بافت سفتی دارد ...بعد آن هفت سال یوگا هم مزید بر علت شد تا آنجا که تو کلاس یوگا وقتی بچه ها دست به بدن ما میزدن مثلا بازومون رو میگرفتن میگفتن وا پگاه تو به جز یوگا بدنسازی هم میری که اینقده سفتی و نشون به اون نشون که هروقت برای سونوی سینه جهت جلوگیری از سرطان سینه میرفتیم به ما میگفتن که شما بافت بدنت سفته و برای همینه که دیگر اعضا و جوارح شما هم که از بافتهای چربی است اینقده سفته و گاهی باعث اشتباه میشد که نکنه اون تو چیزی میزی باشه تحت عنوان زبونم لال زبونم لال سرطان....بعد ما هروقت ورزش سخت و خرکی و ناجور میکردیم ماهیچه هامان قلمبه میزد بیرون ....جالبه ایارن یک بار این بلا سر ران پایمان آمد ما مونده بودیم این قلمبه سفت و دردناک چیه  که وقتی دکتر رفتیم و پرسید ورزش میکنی گفتیم یوگا از تعجب دهنش وا ماند که تو یوگا چیکار کردی که ماهیچت اینطوری قلمبه زده بیرون....یک بار هم قشنگ زیر بغلمان که کلی ترسیدیم خدای نکرده از همان غده های خر نباشد....ولی جدیدا بدن ما آن سفتی را ندارد بله ندارد یعنی هنوز سفت هستا ولی نه مثل قبل بعد با خودمان گفتیم عوارض سن است دیگر که دوستمان فرمودند ماتحت مبارک را جمع کن برو ورزش تو که حالا بدنت اینطوریه....

ما همیشه پریودهای جانکاهی داشتیم ..بلی بلی علاوه بر درد و افسردگی قبلش و اینا خونریزی خیلی خیلی بدی داشتیم یعنی در این حد که فقط میخواستیم دراز بکشیم ...خودمان را چشم نکنیم الانه کمتر شده البته شنیده بودم در بخشهایی از ایارن به دلیل آب بد میوم در زنان زیاد است که باعث خونریزی شدید میشود ولی ما دکتر هم میرفتیم مرتب... فقط یکبار به ما گفت این مشکل راداری و بعد خدا راشکر با قرص درمان شد ....بعد الان چند ماهی است بازهم خودمان را چشم نزنیم خونریزیمان بهتر تر شده یعنی کمتر شده درد را داریمها یعنی انگاری کمرمان از وسط دو نصف میشود ولی خونریز ی کمتر شده و حتی تعداد روزش هم ...بعد به مشاورمان گفتیم نکنه که داریم یایسه میشویم حالا که فکر بچه و اینها را داریم میکنیم ...که برگشتن گفتن من فکر میکنم تو تازه داری عادی میشوی....

مورد دیگر مربوط به ریاضیات است که خب ما ریاضیاتمان برعکس حفظیاتمان همیشه خوب بود ....بعد کد نویسی هم مزید علت شده بود که ذهن ورزیده ای داشته باشیم در این مورد ...ولی فکر میکردیم افزایش سن باعث شده است که ما خنگ تر شویم یعنی مثل قبل مخمان نکشد...خلاصه که دیروز یکی از بچه های دکترا رفته بود سوال آماری از استادش بکند که استاد ما هم هست..حال ما همیشه آمارمان را با تقلب در دانشگاه پاس میکردیما ولی مصداق همون که میگن از هرچی فرار کنی سرت میاد الان دکترای ما گره کور خورده به آمار این شده که یاد گرفتیم ..استاد هم به آقا گفته بودن برو از فلانی بپرس که اکسپرته تو آمار...این آقا هم خیلی باحال حرف میزند اومد به ما گفت آره استاد گفته تو اگسپرتی میتونی سوال منو جواب بدی البته شاید هم نتونیها اشکالی نداره  البته ما هم تا حدی سوالشان را جواب دادیم...و باز هم در دلمان یه خاک تو سرت به خودمان گفتیم که اندازه بال مگسی برای هوش و استعدادمان ارزش قابل نیستیم...والا بخدا...

البته تمام این توهمات ریشه در این هم دارد که تز ما مربوط به سن است بله بله سن ...و از انجا که داریم جامعه شناسی و روانشناسی سن را میخوانیم همچین فکرهایی هم برایمان ایجاد شده بماند که در زندگی واقعیمان تمام این تیوریها را داریم یکی یکی نقض میکنیم...